Dank voor het wachten lieve kijkbuiskinderen, daar zijn we weer met waarschijnlijk onze laatste post voor we in Montreal het vliegtuig pakken! Maar het is lang stil geweest dus er is veel te vertellen dus ik zal maar snel beginnen. Het feit dat ik dit eerder schrijf dan dat ik mijn journal bijhoud zegt al hoeveel tijd we over hebben gehad de afgelopen dagen ;-)

Van Canada

Waar waren we gebleven: New York! Na een paar heerlijke dagen bij Michel en Annemieke hebben we de nachtbus naar Toronto gepakt: scheelt ook weer een overnachtingsplek zoeken. Het slaappilletje dat we van Michel meekregen werkte helaas niet zo goed, met als effect dat we alleen heel loom voor de douane verschenen. Nu was dat niet zo heel verbazingwekkend, maar ik herinner me er niet zoveel meer van, wat wel verbazingwekkend is :P Maar goed we zullen er wel goed zijn doorgekomen, en om 7u 's ochtends kwamen we in Toronto aan. Moe met zware tassen liepen we naar het hostel in de hoop dat we daar konden bijslapen. Maar het bleek niet meer te bestaan, en andere hostels waren vol... We besloten dan maar verder te gaan naar het Alconquin Parc om daar een campingplekje te zoeken. Nadat het liften niet lukte, hoewel een wat onfrisse vrouw die ook stond te liften bleef herhalen dat we zo wel een auto zouden krijgen, pakten we de bus naar Huntsville, een stadje vlakbij het park. 7u 's avonds daar aangekomen: alle winkels waren dicht dus een pizzaria ingestapt. Daarna weer de weg op :) Ik liet Bjarni op de weg staan om bij een tankstation even wat ontbijt voor de volgende dag te halen, en toen ik weer naar buiten kwam had hij een auto aan de trekhaak geslagen. 'Oh get in!' Blijkbaar waren ze eerder langsgereden maar hadden ze een schuldgevoel gekregen van onze zielige aanblik :P en ze wilden iets doen volgens het 'paying forward' systeem. Een nicht van haar bleek bij het liften te zijn vermoord, dus we waren erg verrast dat ze ons meenamen. Er gebeuren dus toch wel nare dingen op de weg.

Ze waren zo aardig om ons naar de camping in het park te rijden, waar we tot 1u de volgende dag geslapen hebben. 's nachts kwam er nog wel een wasbeer aan onze tassen knagen, maar naast wat tandafdrukken was er geen schade. Na een telefoontje konden we de dag erna aan ons kano-avontuur beginnen!!

Van Canada

Het park was echt schitterend; in het begin nog veel andere kano's in zicht, maar naarmate je verder weg van het vetrekpunt gaat en dieper de wildernis in peddelt, wordt het steeds rustiger. De rustige afgelegen campingplekken waren erg convenient: iedere plek had een vuurplaats, een eigen toilet met schitterend uitzicht (lees: houten doos in de wildernis) en keus aan waar je je tent wil opzetten.

Van Canada

Naarmate de dagen verstreken kwamen er steeds meer portages op ons waterpad, wat betekende dat we alles steeds moesten uitladen, paar keer heen en weer en alles weer in de kano. En dat onderbrak toch wel vervelend, plus dat het best zwaar was in de hitte. Een van 2,3 km noemden we ons Moria (daar we af en toe ook het idee hadden in de Dead Marshes te zijn beland), of portage to hell, of soortgelijke termen. Het waren ook niet de gemakkelijkste paden, rotsen en boomstronken en muggen, maar we hebben alles overleefd. Beverdams waar je eruit moest om de kano er over heen te slepen met grote bloedzuigers vlakbij, wat is de wildernis toch mooi.

Van Canada

Nee hoor het was echt schitterend: goed weer, veel gezwommen tussen het peddelen door, en ook het eten wat we met de kano meekregen was echt goed en veel! 's Nachts hoorde je de wolven huilen, roosterden we worstjes op het vuur, gesnuffel en gekraak in het bos achter je en 's ochtends pakten we weer de kano en aten we zelfgebakken brood. Zucht wat een paradijs :) We hebben er zelfs een dag extra aan vastgeplakt, de route die we kregen was wel 'te doen' maar zou veel moeite en energie hebben gekost, en we zouden heel laat in de avond aankomen. Toen we eenmaal aanlegden en ons meldden bij de balie, bleken we echter helaas 'severely undercharged' te zijn; we vonden de prijs bij vertrek al heel erg meevallen, en nu bleek dus waarom. De kano was niet in rekening gebracht. Creditcard problemen, uiteindelijk gegevens achtergelaten en hopelijk is het inmiddels gelukt...

Van Canada

Anyhow, een heerlijke warme douche gehad want ja wassen in niet drinkbaar water daar word je ook niet echt schoon van. Mmmmm wat is dat toch fijn na zo'n week. Even later stonden we weer aan de weg, drie auto's verder stonden we weliswaar een heel eind verder, maar nog steeds aan de weg. En het regende. Het regende hard. We waren doorweekt, soaked, wet to the bone, hoe je het maar wil noemen, en de weinige auto's die langskwamen splashten lekker langs. Dus we besloten bij een huis aan te kloppen of we daar onze tent mochten opzetten: natuurlijk! Een ouder echtpaar, we kregen direct warme thee en soep en brood, echt heel vriendelijk. Maxine bleek een filmfan te zijn, en jawel een horrorfilmfan. Dus even later zaten we bij twee gepensioneerden in de middle of nowhere Hannibal Lecter te kijken... Achteraf een beetje creepy dus haha, maar het was erg gezellig. Die nacht stormde het verder; nog nooit zoveel regen op het tentdoek horen vallen, de bliksem was recht boven ons en het we konden elkaar als bij een stroboscoop zien. Ik overwon mijn instinct binnen te blijven om de scheerlijnen uit te zetten en dook zeiknat de tent weer in, waar ik gelukkig een warm lichaam vond om rillend tegenaan te kruipen. Overigens werd Bjarni hier later streng op aangesproken, totdat bleek dat hij dus niet aan mijn tent mag komen; mijn tent, ik zet hem op en zorg ervoor :P

De volgende ochtend na scrambled eggs 'n bacon besloten Maxine en George ons een eind op weg te brengen want ja ze moesten toch nog iets in de stad doen. En ook hier; die stad bleek anderhalf uur verder. Ze hebben ons afgezet bij de snelweg en na een kwartiertje wachten (Bjarni was zijn poncho in de wind aan het drogen, wat hielp bij het aandacht trekken) stopte een minivan. Bruce, familyman uit Ottawa, bood ons aan bij zijn gezin te overnachten, nou dat wezen we niet af natuurlijk! Zijn vrouw en kinderen waren echt heel leuk en we hebben gebarbequed, de tent gedroogd en vooral veel over Nederland en onze gebruiken gepraat: ze waren erg nieuwsgierig!

Van Canada

Hij heeft ons in Ottawa bij de Backpackers Inn afgezet, vanwaar we de stad zijn gaan verkennen: en daar zijn we nu; vrijdag vertrekken we naar Montreal en we genieten nog even van de Canadese zon. Ottawa is een groene rustige stad, veel oude mooie gebouwen en veel parken en musea. Tot over een paar dagen!!!

Van Canada